Ο ΦΘΟΝΟΣ

Μέσα στο καμίνη της ζωής τα πάθη, οι χαρές και οι λύπες μας συντροφεύουν.

Τα αισθήματα άλλωτε θετικά και άλλωτε αρνητικά, παρουσιάζοντε στην επιφάνεια και ομορφαίνουν η ασχημίζουν την ζωή μας, την ψυχή μας όλη μας την ύπαρξη.

Οι σχέσεις μας με τους ανθρώπους αντί να βασίζοντε πάνω σε ηρεμία, σε αγάπη, σε ομόνοια, χαλάνε με άσχημα συναισθήματα που έρχοντε στην επιφάνεια.

Ένα από τα χειρότερα ανθρώπινα συναισθήματα είναι ο φθόνος. Ένα φοβερό σκουλήκι που κατατρώει την ψυχή και το μυαλό του ασθενούς, γιατί περί ασθένειας πρόκειται.

Πολλοί ερευνητές θεωρούν τον φθόνο ως αποτέλεσμα απεριόριστου θαυμασμού.

Μόνο που ο θαυμασμός στην προκειμένη περίπτωση μετατρέπεται σε κακία και ασχημίζει την σχέση, μειώνει την παραγωγηκότητα και συντελλεί στην απομάκρυνση και απομόνωση του φθονερού.

Το πέπλο της ασχήμιας του φθόνου σκεπάζει κάθε όμορφο συναίσθημα και ασχημίζει την ψυχή και το σώμα του ατόμου.

Είναι από τα χειρότερα συναισθήματα που υπάρχουν.

 Η επιτυχία των άλλων είναι το μεγαλύτερο μαρτύριο για κάποιον που έχει μάθει να ζει μέσα στο φθόνο.

 Θα διαλέξει τη καταστροφή και την αποτυχία του άλλου, παρά να πολεμήσει να γίνει καλύτερος και να επιτύχει τα περισσότερα.
Η κατάληξη: Η κακία και το μίσος είναι η βασική τροφή τους, που γίνονται αντικοινωνικοί, ζούνε μοναχικά και ο πράξεις τους υποκινούμενες πάντα από δόλο. Ζούνε στο σκοτάδι και δεν έχουν καμία επαφή με το πραγματικό κόσμο