ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

ΜΙΑ ΠΛΗΓΩΜΕΝΗ ΚΑΡΔΙΑ

ΣΟΥ ΧΑΡΙΣΑ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ, ΣΟΥ ΑΝΟΙΞΑ ΤΗΝ ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΕΙΣ ΚΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΦΤΕΡΟΥΓΙΣΕ ΜΟΛΙΣ ΣΕ ΕΙΔΑ. ΜΠΗΚΕΣ ΤΟΣΟ ΓΛΥΚΑ ΚΑΙ ΤΡΥΦΕΡΑ, ΤΟΝ ΝΟΥ ΜΟΥ ΕΚΛΕΨΕΣ.

ΣΟΥ ΤΑ ΧΑΡΙΣΑ ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ, ΑΦΗΣΑ ΤΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΨΟΥΝ ΑΝΟΙΞΑ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΩΣΕΙΣ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΑΠΛΟΧΕΡΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΟΥ ΧΑΡΙΣΩ.

ΚΑΙ ΣΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΜΟΥ ΤΑ ΔΕΧΤΗΚΕΣ, ΤΑ ΠΗΡΕΣ.

ΑΛΛΑ ΟΠΩΣ ΚΑΘΕ ΩΡΑΙΟ ΕΧΕΙ ΤΕΛΟΣ ΕΤΣΙ ΚΑΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΜΑΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕ.

ΗΡΘΕ ΣΑΝ ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ.

Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΓΚΡΕΜΙΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΑ ΟΥΡΑΝΙΑ ΣΤΟ ΧΑΟΣ, Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΕΣΠΑΣΕ ΣΕ ΧΙΛΙΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΤΡΕΧΟΥΝ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΚΑΥΤΑ.

ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΜΟΥ ΒΓΑΙΝΕΙ Η ΦΩΝΗ ΣΑΝ ΨΙΘΥΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΣΟΥ ΛΕΕΙ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑΤΙ....

ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΠΡΟΔΩΣΕΣ? ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΠΛΗΓΩΣΕΣ?

ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΜΟΥ ΑΓΓΕΛΕ

ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ  ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ. ΞΕΚΟΨΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΥΨΟΣ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΕΒΗΚΕΣ ΝΑ ΜΟΥ ΦΩΤΙΣΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΜΟΥ. Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΟΥ ΦΩΤΙΣΕ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ, ΜΟΥ ΞΑΝΑΕΔΩΣΕΣ ΠΙΣΩ ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΜΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΚΑΙ ΜΟΥ ΓΛΥΚΑΝΕ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΗΝΟΤΗΤΑ ΜΟΥ. ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΜΟΥ ΚΑΙ ΛΑΤΡΕΜΕΝΕ ΜΟΥ ΑΓΓΕΛΕ. ΤΗΝ ΓΛΥΚΙΑ ΣΟΥ ΥΠΑΡΞΗ ΤΗΝ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΠΑΝΤΟΥ, ΜΕ ΣΥΝΤΡΟΦΕΥΕΙ ΚΑΙ Η ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ.

ΟΙ ΠΛΗΓΕΣ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΕΚΛΕΙΣΑΝ ΓΙΑΤΡΕΥΤΗΚΑΝ, ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΤΑ ΔΑΚΡΥΣΜΕΝΑ ΕΛΑΜΨΑΝ ΚΑΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΞΑΝΑΒΡΗΚΕ ΤΟΝ ΡΥΘΜΟ ΤΗΣ.

ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΙΜΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ, Η ΦΩΝΗ ΣΟΥ ΑΝΤΗΧΕΙ ΓΛΥΚΑ, Η ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΓΕΜΙΖΕΙ ΑΠΟ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΒΓΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΜΟΥ.

ΑΓΓΕΛΕ ΜΟΥ ΜΗΝ ΑΝΟΙΞΕΙΣ ΤΙΣ ΦΤΕΡΟΥΓΕΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΦΥΓΕΙΣ ΓΙΑΤΙ  ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΜΗΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΑΥΜΑΣΙΟ ΟΝΕΙΡΟ ΠΟΤΕ

ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

ΔΙΑΝΥΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, ΜΑΖΕΥΟΥΜΕ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ, ΖΟΥΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ, ΓΕΥΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΧΑΡΑ, ΤΗΝ ΛΥΠΗ, ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ, ΤΗΝ ΖΩΗ. ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΣΥΝΤΕΛΟΥΝ ΩΣΤΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΝΑ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΤΟΥ.

ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΜΙΑ ΠΙΚΡΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΜΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ.

ΚΛΕΙΝΕΙΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΠΩΛΕΙΣ, ΑΝΑΠΩΛΕΙΣ ΤΙΣ ΟΜΟΡΦΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΜΕ ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΣΟΥ ΠΡΟΣΩΠΑ, ΔΑΚΡΥΖΕΙΣ ΣΤΟΝ ΧΑΜΟ ΚΑΠΟΙΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥ ΣΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ, ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΕΣΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΛΥΠΕΣ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕΣ.

ΤΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΣΥΜΒΕΙ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΧΑΣΕΙΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ.

ΠΟΛΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΜΕΝΟΥΝ ΚΟΛΛΗΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥΣ.

ΑΛΛΑ ΞΕΧΝΟΥΝ ΤΟ ΠΙΟ ΒΑΣΙΚΟ. Η ΖΩΗ ΕΝΩ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΜΙΚΡΗ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΛΙΓΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΜΟΙΡΟΛΟΓΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΕ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΑΝ ΜΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟ ΝΑ ΤΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ.

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΑΣ, ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΣΤΟΧΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙΤΥΧΟΥΜΕ.

ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΜΗΝ ΤΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΛΑΥΣΕΤΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ.