ΘΑΛΑΣΣΑ

 

Ομως τα στήθια που τα ταράζει κάποιο
θανάσιμο πάθος δεν θα γαληνέψουν

Τα σύννεφα γιγάντικα φαντάζουν κι ασημένια
στο μολυβένιον ουρανό
σαν τα χτυπά του ήλιου το φως· σαν τα χτυπά ο αγέρας
φεύγουνε πίσω απ' το βουνό.

Κι είναι θεριό η θάλασσα. Το παρδαλό της χρώμα
δίνει της -- μπλαβό εκεί μακριά,
πιο δώθε ανοιχτοπράσινο κι ακόμα δώθε γκρίζο --
κάποια παράξενη θωριά. 

Κ. Καρυωτακης 

Η ΦΙΛΙΑ

Μέσα στις διακυμάνσεις της ζωής, ξεχωρίζουν στην πορεία της ζωής μας, άνθρωποι που με τον ευγενικό και προσφιλή και αξιαγάπητο τρόπο, ενώνουν τις ψυχές τους και το πνεύμα τους και γίνοντε αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μας.

Ω λέξη ιερή, αίσθημα θεϊκό, λατρεμένο.

Η γνήσια φιλία δεν έχει ζήλια, δεν γνωρίζει φθόνο, δεν την λυγίζει η κακία.

Και συ αγαπημένε μου φίλε, διαμάντι και πολύτιμος θησαυρός μου έγινες. Είσαι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μου. Είσαι το πρόσωπο που ανοίγω την καρδιά μου και βλέπει στα ενδόμυχα της. Που γελάει στην χαρά μου και κλαίει με τον πόνο μου.

Σε ευχαριστώ που υπάρχεις.

Ελευθερία Κ.Γ. Καρυωτάκης

Λευτεριά, Λευτεριά, σχίζει, δαγκάνει,

Τους ουρανούς το στέμμα σου. Το φως σου,

Χωρίς να καίει, τυφλώνει τον λαό σου,

Πεταλούδες χρυσές οι αμερικάνοι,

Λογαριάζουν πόσα δολάρια κάνει,

Σήμερα το υπερούσιο μέταλλό σου.

Λευτεριά, Λευτεριά, θα σ΄αγοράσουν

Έμποροι και κονσόρτσια κι εβραίοι.

Είναι πολλά του αιώνος μας τα χρέη,

Πολλές οι αμαρτίες, που θα διαβάσουν

Οι γενεές, όταν σε παρομοιάσουν

Με το προτρέτο του Ντόριαν Γκρέυ

Λευτεριά, Λευτεριά, σε νοσταλγούνε,

Μακρινά δάση, ρημαγμένοι κήποι,

Όσοι άνθρωποι προσδέχονται τη λύπη

Σαν έπαθλο του αγώνος, και μοχθούνε,

Και την ζωή τους εξακολουθούνε

Νεκροί που η καθιέρωσις τους λείπει.

Πνευματικό εμβατήριο ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Ομπρός. βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω απ΄ την Ελλάδα
Ομπρός, βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω απ' τον κόσμο!
Τι, ιδέτε, εκόλλησεν η ρόδα του βαθιά στη λάσπη,
κι α, ιδέτε, χώθηκε τ' αξόνι του βαθιά μες στο αίμα!

Ομπρός, παιδιά, και δε βολεί μοναχός του ν' ανέβει ο ήλιος
σπρώχτε με γόνα και με στήθος να τον βγάλουμε απ' τη λάσπη,
σπρώχτε με στήθος και με γόνα, να τον βγάλουμε απ' το γαίμα.
'Δέστε, ακουμπάμε απάνω του ομοαίματοι αδερφοί του!

Ομπρός, αδέρφια, και μας έζωσε με τη φωτιά του,
ομπρός, ομπρός, κ' η φλόγα του μας τύλιξε, αδερφοί μου!

Ομπρός, οι δημιουργοί!... Την αχθοφόρα ορμή Σας
στυλώστε με κεφάλια και με πόδια, μη βουλιάξει ο ήλιος!