Φεύγοντας κράτησα την μορφή σου, το χαμόγελο σου, τα λόγια σου ως φυλαχτό στην καρδιά μου.
Με συντροφεύουν ως πολύτιμοι φίλοι. Τα φυλάττω ως θησαυρό και ιερό κειμήλιο.
Η ματιά μου θολώνει στην σκέψη σου, ο πόνος διαπερνά την καρδιά μου.
Η αδιαφορία σου με πληγώνει, μου σκίζει τα σωθικά.
Δεν μου είπες ποτέ αντίο, αλλά ο τρόπος σου με διώχνει. Δεν μου είπες ποτέ ότι δεν με θέλεις αλλά η συμπεριφορά σου το μαρτυράει. Γιατί αγαπημένε μου με διώχνεις?
Γιατί αποφεύγεις την έστω λίγη επαφή που έχουμε? Σου ξεδίπλωσα την ψυχή μου, τα αισθήματα μου και απέθεσα την καρδιά μου στα χέρια σου.
Με διώχνεις και αυτό μου σπαράζει την καρδιά. Μου ράγισες την ψυχή μου, σαν ένα γυαλί το έκανες θρύψαλλα.
Θα φύγω αγαπημένε μου. Καταλαβαίνω. Δεν παύω να σε λατρεύω να σε πονώ. Ξέρεις που θα με βρεις!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου