Η ματιά βυθίστηκε στην δικιά σου και είδε τα πάντα,
Το χέρι έπιασε το δικό σου και ρίγη αισθήσεων ξεπήδησαν
Στιγμές μοναδικές στιγμές γλυκιές γεμάτες αναμνήσεις
Στιγμές που ενώνοντε τα ουράνια με τα γήινα
Και σκορπίζουν την αρμονία απλόχερα.
Μα ξάφνου η καταχνιά καλύπτει τα πάντα
Το βλέμμα σου αποφεύγει το δικό μου
Το χέρι που με κρατούσε τραβήχτηκε αφήνοντας ένα τεράστιο κενό
Η ψυχή προσπαθεί να πλησιάσει την δικιά σου
Βρίσκει εμπόδιο, βρίσκει τοιχος απροσπέλαστο
Χτυπάει πάνω στο τοίχος και πέφτει
Χάνεται και σου φωνάζει, άβυσσος τεράστια από κάτω
Σηκώνει το πονεμένο βλέμμα και σε κοιτά,
Απλώνει το χέρι να την κρατήσεις
Και εσύ αγέρωχα στέκεις εκεί ψηλά,
Το πρόσωπο σου μια μάσκα παγερή
Το βλέμμα σου ένα απέραντο κενό
Ματώνει η ψυχή από τον πόνο και σε καλεί
Η φωνή της χάνεται στην παγερή αδιαφορία σου
Ένα κύμα μοναξιάς τυλίγεται γύρω
Το δάκρυ κυλά αργά στο πονεμένο πρόσωπο
Και με φωνή τρεμάμενη σε χαιρετά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου