Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

H MHTEPA

Η μητέρα του είχε μόνο ένα μάτι…
Ντρεπόταν γι’ αυτήν κι ώρες ώρες την μισούσε.
Η δουλειά της ήταν μαγείρισσα στην φοιτητική λέσχη. Μαγείρευε για τους φοιτητές και τους καθηγητές για να βγάζει τα έξοδά τους… Δεν ήθελε να του μιλάει για να μην... μαθαίνουν ότι είναι παιδί μιας μητέρας με… ένα μάτι. Οι φοιτήτριες έφευγαν γρήγορα, όποτε την έβλεπαν να βγαίνει για λίγο από την κουζίνα κι έλεγαν πως δεν άντεχαν το θέαμα και πως τους προκαλούσε μια ανυπόφορη ανατριχίλα…
Μα από μικρόs είχε πρόβλημα με την εικόνα της μητέρας του.
Μια μέρα όταν ακόμη πήγαινε στο δημοτικό, πέρασε η μητέρα του στο διάλειμμα να του πει ένα γεια. Ένοιωσε πολύ στενοχωρημένos. «Πως μπόρεσε να του το κάνει αυτό»;… αναρωτιόταν… Την αγνόησε, της έριξε μόνο ένα μισητό βλέμμα κι έτρεμε. Την επόμενη μέρα ένας από τους συμμαθητές του φώναξε: «Εεεε, η μητέρα σου έχει μόνο ένα μάτι!.. Ήθελε να πεθάνει. Ήθελε να εξαφανιστεί. Όταν γύρισε σπίτι, της είπε: «αν είναι όλοι να γελάνε μαζί μου εξαιτίας σου τότε καλύτερα να πεθάνεις!». Αυτή δεν του απάντησε.«Δεν μ’ ένοιαζε τι είπα ή τι αισθάνθηκε, γιατί ήμουν πολύ νευριασμένος», έλεγε αργότερα σ’ ένα φίλο του. «Ήθελα να φύγω από εκείνο το σπίτι και να μην έχω καμία σχέση μαζί της. Έτσι διάβασα πάρα πολύ σκληρά με σκοπό να φύγω μια μέρα μακριά για σπουδές… και τα κατάφερα, μα ήλθε κι έπιασε αυτή τη δουλειά στη λέσχη για να με βοηθάει… Δεν μπορούσε να πάει κάπου αλλού;…».Αργότερα παντρεύτηκε. Αγόρασε ένα δικό του σπίτι. Έκανε δικά του παιδιά κι ήταν ευχαριστημένος με τη ζωή του, τα παιδιά του, την γυναίκα του και τη δουλειά του!Μια μέρα μετά από χρόνια απουσίας, όπως ο ίδιος της ζήτησε η μητέρα του πήγε να τον επισκεφτεί.Δεν είχε δει ποτέ από κοντά τα εγγόνια της. Μόλις εμφανίστηκε στην πόρτα, τα παιδιά του άρχισαν να γελάνε, θύμωσε επειδή είχε πάει χωρίς να του το ζητήσει και χωρίς να τον προειδοποιήσει. Τότε της φώναξε: «πως τολμάς να έρχεσαι ξαφνικά στο σπίτι μου και να τρομάζεις τα παιδιά μου; Βγες έξω! Φύγε!». Η μητέρα του απάντησε γαλήνια: «Αα, πόσο λυπάμαι, κύριε! Μάλλον μου έδωσαν λάθος διεύθυνση» κι εξαφανίστηκε, χωρίς να καταλάβουν τα μικρά πως είναι γιαγιά τους.Πέρασαν χρόνια και μια μέρα βρήκε στο γραμματοκιβώτιο του σπιτιού του μια επιστολή για τη σχολική συγκέντρωση της τάξης του από το δημοτικό σχολείο, που θα γινόταν στην πόλη πού γεννήθηκε… Είπε ψέματα στη γυναίκα του ότι θα έκανε ένα επαγγελματικό ταξίδι και πήγε. Όταν τελείωσε η συγκέντρωση των συμμαθητών, πήγε στο σπίτι που μεγάλωσε, μόνο από περιέργεια… Οι γείτονες, του είπαν ότι η μητέρα του είχε πεθάνει πρόσφατα. Δεν έβγαλε ούτε ένα δάκρυ. Του έδωσαν ένα γράμμα που είχε αφήσει γι’ αυτόν:«Αγαπημένε μου γιέ, σέ σκέφτομαι συνέχεια. Λυπάμαι που ήρθα στο σπίτι σου και φόβισα τα παιδιά σου. Έμαθα ότι έρχεσαι για την σχολική συγκέντρωση κι ένοιωσα πολύ χαρούμενη. Αλλά φοβάμαι ότι μπορεί να μην είμαι σε θέση να σηκωθώ από το κρεβάτι για να έρθω να σε δω.
Έγραψα αυτό το γράμμα να στο δώσουν αν δεν με προφτάσεις. Στεναχωριέμαι που σε έφερνα σε δύσκολη θέση και ντρεπόσουν για μένα όσο ήσουν μικρός. Βλέπεις… όταν ήσουν πολύ μικρός, είχες ένα σοβαρό ατύχημα κι έχασες το μάτι σου. Δεν θα μπορούσα να σε βλέπω να μεγαλώνεις με ένα μάτι. Έτσι σου έδωσα το δικό μου. Ήμουν τόσο υπερήφανη που ο γιος μου θα έβλεπε τον κόσμο με τη δική μου βοήθεια, με το δικό μου μάτι… Έχεις πάντα όλη την αγάπη μου».

Η μητέρα σου..............

Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011

O ΠΛΗΓΩΜΕΝΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ


Η ψυχή ένα κομμάτι θείας πνοής μέσα στον θνητό πήλινο σώμα. Σε κάθε ευχάριστη στιγμή ανθίζει και γίνεται άγγελος που ανοίγει τις φτερούγες του για τον ουράνιο θόλο.
Οι στιγμές που η ψυχή πληγώνεται, μοιάζει με λαβωμένο άγγελο που με σπασμένες τις φτερούγες πέφτει στην γη. Σκύβει το γλυκό κεφάλι του και τα δάκρυα κυλούν στο έδαφος.
Τα δάκρυα που είναι σαν μαργαριτάρια και σπέρνουν άνθη στην γη μας. Αλλά ο άγγελος παραμένει θλιμμένος. Ένα γλυκό χαμόγελο, μια λέξη λατρείας δίνουν φτερά ξανά στον πληγωμένο άγγελο να ανοίξει διάπλατα τις φτερούγες και να απογειωθεί στον χορό της ευτυχίας.  

Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011

Η ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΩΝ



Η καρδούλα χτυπάει άστατα, τα μάτια λάμπουν στα χείλη ανθίζει ένα γλυκό χαμόγελο. Το μυαλό ταξιδεύει σε σένα.
Είναι ο έρωτας που ξυπνάει στην καρδιά. Όλη η ανθρωπότητα σε τιμά.
Ο θεός Έρωτας, ο σκανδαλιάρης που άστοχα στέλνει τα βέλη του και σημαδεύει ψυχές, η Αφροδίτη που με την ομορφιά της ξυπνά τον αισθιασμό και τέλος ο αγιος βαλεντίνος που επισφραγίζει τον έρωτα.
Και σήμερα γιορτάζουνε, σε όλη την οικουμένη, οι ψυχές που δέχτηκαν τα βέλη του κατεργάρη θεού.
Χρόνια πολλά και γεμάτα έρωτα και αγάπη.

ΑΓΙΟΣ ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΣ 14 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

Πρόκειται για άγιο των Καθολικών. Υπήρξε επίσκοπος του Τέρμι της Ιταλίας. Λατρεύεται από τον 4ο αιώνα στη Ρώμη, στο παρεκκλήσι της βασιλικής της Via Flaminia. Θεωρείται προστάτης των επιληπτικών. Μαζί με τον Αγιο Μάριο, πάντρευαν ζευγάρια χριστιανών την εποχή που ο Κλαύδιος το είχε απαγορεύσει γιατί δεν έβρισκε άνδρες για τις εκστρατείες του και πίστευε ότι ο λόγος ήταν πώς οι άνδρες δεν ήθελαν να αφήσουν τις οικογένειές τους και τις αγαπημένες τους. Οι δύο Ιερείς βασανίστηκαν μέχρι θανάτου και από τότε οι καθολικοί αλλά και όλος ο κόσμος γιορτάζουν τον Αγιο Βαλεντίνο (ο Αγιος Μάριος έμεινε στην λήθη)
Όπως θα δούμε πιο κάτω, ο άγιος αυτός της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, δεν έχει απολύτως καμιά σχέση με τη γιορτή. Πάνω σ' αυτό, σημειώνει η "Βρετανική εγκυκλοπαίδεια": «Η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου σαν γιορτή των ερωτευμένων, η εκλογή ερωμένων και η ανταλλαγή καρτών απ' τους ερωτευμένους, δεν έχει καμιά σχέση με τον Άγιο ή κάποιο γεγονός της ζωής του.»

Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011

ΓΙΑ ΣΕΝΑ ............

Για σένα είμαι ακόμα εδώ..
μαθαίνω ν' αντέχω, να θυμάμαι να ξεχνώ
τους ζωγραφίζω όνειρα, αισθήματα και πάθη
το χρώμα των ονείρων μου μπλέκεται μες στα μάτια σου
κι αλλάζει όταν αλλάζεις προοπτικές το χρώμα των ονείρων μου κυλάει πάνω στο σώμα ...μου κυλάει πάνω στο σώμα σου
κρύβεται στην ανάσα σου, κάνει κύκλους γύρω από το είναι σου Αλλάζει, αλλάζει όψεις, αλλάζει μορφές
Μη φεύγεις, μη τρέχεις δε θέλω να απέχεις
τις δύσκολες ώρες μαζί μου να αντέχεις
Να ταξίδευα μες στα μάτια σου Δες πόσα χρώματα
ντύνω στα βράδυα σου..ακόμα εδώ μαθαίνω να αντέχω...
να θυμάμαι... να ξεχνώ Τις μέρες μου τώρα στις δίνω για δώρα
να ελπίζεις μέχρι που να φύγει η μπόρα
Θέλω να σου φωνάξω δυνατά
τις πιο μεγάλες μου στιγμές τις έζησα μαζί σου γιατί εσύ
μονάχα εσύ κατάργησες την μοναξιά μου
έδωσες χρώμα στα όνειρά μου
έγινες φλόγα που σιγοκαίει μες στα μάτια μου
για να βλέπω πάντοτε τον κόσμο φωτεινό
σ ' ένα παρόν θαμπό και σκοτεινό
αυτή είναι η αλήθεια μου, και υπάρχει
μόνο γιατί τη μοιράστηκα κάποτε μαζί σου ..
θέλω να σου φωνάξω δυνατά..
άκου τα λόγια μου είναι φωνές που σκίζουν την σιωπή σου
άκου την σκέψη μου και την ελάχιστη μου αναπνοή
άκου τον ήχο μου που σε τυλίγει κ ύστερα αφήνεται να υπάρχει
για να τον ακούς..... Εσύ........
Σ.Ρ.

ΑΓΑΠΗΣ ΦΤΕΡΟΥΓΙΣΜΑΤΑ

΄Οπως την άνοιξη ανθίζουν τα λουλούδια και βλέπουμε στον ουρανό να επιστρέφουν τα πουλιά, τον ήλιο να χαμογελά και να παίζει κρυφτούλι, τα πρώτα φυλλαράκια να βγαίνουν στα κλαδιά, έτσι είναι και ο έρωτας που ξαφνικά ξυπνάει.
Χαράζει το χαμόγελο γλυκά στα χείλη. Τα μάτια λάμπουν και αστράφτουν. Η καρδιά σφυροκοπά στα στήθη.
Ο νους ξεφεύγει απ΄τα κοινά και ταξιδεύει πάντα. Κάνει σεργιάνι. Το μυαλό κατευθύνεται προς το αγαπημένο πρόσωπο.
Τα χείλη ψιθυρίζουν το όνομα. Η φαντασία φέρνει το πρόσωπο του μπροστά σου. Και η καρδιά ταραγμένη φωνάζει  ΣΕ ΑΓΑΠΩ

Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΘΕΑ ΤΗΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ.


Ανεδύθεις και σκόρπισες την ομορφιά στην γη. Έφερες το χαμόγελο στις ψυχές των ερωτευμένων.
Ω πανέμορφη κόρη του Διός, που με την παρουσία σου ομόρφυνες την πλάση, έδωσες νόημα στην αγάπη και στον έρωτα.
Και τον εξύψωσε στα ουράνια να συναγάλλεται με τους αθανάτους. Αφήνοντας τους ερωτευμένους στο λογικό πάθος του και στην πικρή γεύση του πόνου όταν τον στερούντε.