Λευτεριά, Λευτεριά, σχίζει, δαγκάνει,
Τους ουρανούς το στέμμα σου. Το φως σου,
Χωρίς να καίει, τυφλώνει τον λαό σου,
Πεταλούδες χρυσές οι αμερικάνοι,
Λογαριάζουν πόσα δολάρια κάνει,
Σήμερα το υπερούσιο μέταλλό σου.
Λευτεριά, Λευτεριά, θα σ΄αγοράσουν
Έμποροι και κονσόρτσια κι εβραίοι.
Είναι πολλά του αιώνος μας τα χρέη,
Πολλές οι αμαρτίες, που θα διαβάσουν
Οι γενεές, όταν σε παρομοιάσουν
Με το προτρέτο του Ντόριαν Γκρέυ
Λευτεριά, Λευτεριά, σε νοσταλγούνε,
Μακρινά δάση, ρημαγμένοι κήποι,
Όσοι άνθρωποι προσδέχονται τη λύπη
Σαν έπαθλο του αγώνος, και μοχθούνε,
Και την ζωή τους εξακολουθούνε
Νεκροί που η καθιέρωσις τους λείπει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου